Vanuit Proud2Bme vinden we het belangrijk om de mensen die hersteld zijn van een eetstoornis wat vaker onder de aandacht te brengen. Niet alleen omdat we het mateloos moedig vinden dat ze hun angsten zijn aangegaan en hebben overwonnen, maar ook in de hoop hiermee jou te inspireren en nét dat beetje meer hoop te geven... Wil jij zelf meedoen of ken jij iemand die ook mee wil doen aan deze interviewreeks? Stuur ons dan een mailtje via: redactie@proud2Bme.nl.

Vandaag interviewen we Manon. Manon is 21 jaar en woonde tot voor kort in Alphen aan den Rijn. Drie maanden geleden heeft zij haar dromen waargemaakt en is ze na het behalen van haar diploma (als junior accountmanager) naar Curaçao verhuisd. Hier werkt zij in een fantastische horecagelegenheid en geniet ze samen met haar vriendinnen van het strand, films en vooral het leven.

Leven met een eetstoornis...

"Eigenlijk was geen dag het hetzelfde. In de maanden dat niemand er nog van wist, was ik continue bezig om het te verbergen. Ik was erg op mijn hoede. Ik zorgde dat op de momenten dat ik wel at er iemand bij mij was, zodat ze geen vermoedens zouden krijgen. Toen ik op de wachtlijst stond voor therapie was dit eigenlijk nog wel erger. Ik sloot mij erg af. Als vriendinnen samen wat leuks gingen doen, wilde ik niet mee want ik was bang dat er eten aan te pas zou komen. Ik was dagenlang heel moe en op school nam mijn onzekerheid nog meer toe. Ik zag dingen die er niet waren en ik had het idee dat niemand mij meer aardig vond. Ik hockeyde in die periode nog, maar vaak had ik ook hier geen energie meer voor."

Het ging dus niet alleen over eten?

"Wat de grootste trigger voor mijn eetstoornis is geweest, is in mijn ogen een combinatie van onzekerheid en een vertekend zelfbeeld. Ik was eigenlijk altijd wel een fors meisje. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 11 jaar was; ik zocht toen mijn steun in eten en kwam best wel aan. Totdat ik samen met mijn ouders op 14-jarige leeftijd naar een kinderdiëtist ging. Dit was zeker nodig, want ik was echt te zwaar. Bij de diëtist was ik bezig om een goede relatie met eten te krijgen en ik heb er nooit stil bij gestaan dat mijn lichaam veranderde. Ik stelde hoge eisen aan mijzelf. Niks was meer goed genoeg, en dat in combinatie met de gedachtes en gevoelens dat ik nog steeds dat dikke meisje was. Dit heeft er bij mij voor gezorgd dat ik mijn eetstoornis heb ontwikkeld."

De sleutel naar jouw herstel?

"Ik denk dat ik hier niet één antwoord op heb. Het is bij mij een lang proces geweest van veel motivatie om beter te worden, tot geen motivatie kunnen vinden om te vechten tegen de eetstoornis in mijn hoofd. Wat mij later in therapie heeft geholpen, is om mijn eetstoornis los te zien van mijzelf als persoon. Ik heb haar toen ook een naam gegeven ‘Cruella de Vil’. Daarnaast waren de mensen om mij heen mijn motivatie, omdat ik zag dat ik ze dag in dag uit veel pijn deed. Ook werd ik ieder jaar ouder en kon ik niet zoals al mijn vriendinnen genieten van een gezonde jeugd. De motivatie om beter te worden is pas in het laatste jaar vanuit mijzelf gekomen. Toen besefte ik dat wat ik mijn lichaam aandeed gewoon heel gevaarlijk is."

Jouw grootste uitdaging in herstel?

"Mijn grootste uitdaging in mijn herstel zijn eigenlijk twee dingen geweest: het verliezen van de controle en het accepteren van mijn lichaam. Daar heb ik het langste last van gehad, want in mijn ogen was het gewoon niet zoals ik wilde dat het moest zijn. De wens om ‘te dun’ te zijn bleef heel lang in mijn herstel. Ik wilde wel beter worden, maar alleen als ik een laag gewicht kon behouden. Dit is bij mij ook de reden geweest dat mijn herstel heel langzaam ging. Ik kon niet accepteren dat ik vrouw werd met de rondingen die daarbij horen. Daarnaast verloor ik door mijn eetstoornis zoveel dingen dat het enige waar ik nog controle op had het eten was."

De beste hulpverlening?

"Intern. De maanden dat ik in de kliniek heb gezeten zijn voor mij de eerste stapjes naar herstel geweest. Ik kon en mocht niets zelf meer, ik werd 24/7 in de gaten gehouden. Daarnaast de intensieve gesprekken met een therapeut waarbij ik mij heel erg op mijn gemak voelde. Ik wist dat zij hier zat om mij te helpen en ze oordeelde niet. Wat ik ook fout had gedaan, hoeveel stapjes ik ook had terug had gedaan; ze was er altijd om samen met mij te kijken naar hoe ik het beste weer gezond verder kon gaan."

Hoe kijk je nu terug op jouw eetstoornis?

"Ik kijk terug op deze tijd als een lange en vervelende periode in mijn leven waaraan ik niet graag terugdenk. Ik heb veel mensen om mij heen, inclusief mijzelf, jarenlang veel pijn gedaan. Door deze tijd heb ik een heel stuk van mijn jeugd overgeslagen en ben ik veel te snel volwassen geworden. Ook voel ik nog steeds de lichamelijke gevolgen van mijn eetstoornis."

Wat heeft herstellen jou gebracht?

"VRIJHEID! Mijn herstel heeft ervoor gezorgd dat ik vrij kan zijn en echt kan genieten van de leuke dingen in het leven. Ook ken ik mijzelf nu beter dan ooit. Ik weet waarvoor ik sta wat ik absoluut wel wil en wat echt niet. Ik durf nu ook voor mezelf te kiezen en kan het verleden afsluiten en doorgaan."

Wat betekent jouw reis naar Curaçao voor jou?

"Ik zit inmiddels al 3 maanden op Curaçao. Curaçao was altijd al mijn plekje en op sommige momenten ook een motivatie om beter te worden. Ik had een tussenjaar en in de kerstvakantie was ik met mijn familie op Curaçao. Ik stapte aan het einde van de vakantie het vliegtuig in en dacht ‘hier wil ik blijven’. Twee maanden later stond ik op Schiphol om voor een jaar Nederland te gaan verlaten. Deze stap had ik nooit kunnen zetten als ik niet genezen was van mijn eetstoornis. Hoe ik het hier op Curaçao verder voor mij zie? Genieten! Ik werk hier 5 dagen in de week op een fantastische plek en tijdens mijn vrije dagen lig ik op het strand en doe ik leuke dingen met vrienden."

Wat wil jij anderen meegeven?

"Lieve meiden, wat ik jullie allemaal zou willen meegeven is dat het leven en vooral jij het waard bent om beter te worden. Er staat zoveel moois op je te wachten aan het einde van die tunnel. Het herstel gaat met vallen en opstaan, maar daarna kan je wel doen wat JIJ wilt. Je kunt al je dromen na gaan jagen en genieten van het leven."

Ben of ken jij iemand die Mateloos Moedig is en hersteld is van een eetstoornis of ander psychisch probleem én wil je meedoen aan deze interview serie? Mail ons dan: redactie@proud2Bme.nl